|
Het Valse Duurzaamheidsevangelie
Op weg naar de Groene Planeconomie
9 december 2020
Alma van Hees
The Great Reset na de COVID-crisis wordt het onheilspellende thema
van het World Economic Forum (WEF) in 2021. In die bijeenkomst van
de groten der aarde staan duurzaamheidsscenario’s centraal en een
versnelde energietransitie van fossiele naar hernieuwbare energie.
Het duurzaamheidsevangelie is inmiddels gretig overgenomen door
politici en de media. Maar wat heeft dat ons opgeleverd? Bitter
weinig, vooral veel destructie en miljarden kostende plannen en
projecten, stelt Alma van Hees.
Door de schade die de coronacrisis heeft veroorzaakt zal er heel wat
wederopbouw moeten gaan plaatsvinden. Dat biedt nieuwe kansen: Never
Waste a Good Crisis. En zo klinkt in kringen van de
duurzaamheidslobbyisten nu de roep om versneld de hele samenleving
te transformeren tot een echt duurzame samenleving. Om aldus de
volgende veel ergere crisis, de vreselijke opwarming van de aarde,
te kunnen voorkomen. En dat schijnt alleen maar te kunnen door te
stoppen met het verstoken van fossiele brandstoffen en over te
schakelen op ‘hernieuwbare energie’.
 Green Deals
Op dit groene pad zijn de afgelopen jaren in alle westerse landen al
heel wat stappen gezet. Eerst werd gesproken over een
klimaatprobleem, toen over een klimaatcrisis en tenslotte een
klimaatnoodtoestand. Bij gebrek aan een nog dramatischer superlatief
werd daarna overgeschakeld op fraaie namen voor plannen om die
noodtoestand te voorkomen. Allerlei Green Deals – een mooie brede en
dus vage titel, waar van alles onder kan worden geschaard – zagen
het licht.
En nu hebben we dan The Great Reset, gepromoot door het WEF en de
Britse Prins Charles, gebaseerd op de – zeker na de Covid-crisis –
onvermijdelijk geachte energietransitie en ingrijpende
duurzaamheidsscenario’s. De CO2-uitstoot moet wereldwijd worden
belast, fossiele brandstoffen verder worden afgebouwd en we schijnen
ons te moeten voorbereiden op een toevloed van klimaatvluchtelingen.
Destructie
De slogan van het WEF is in elk geval prachtig gekozen: Great
suggereert iets groots en veelomvattends, Reset doet denken aan een
bekend commando op het toetsenbord. Control-alt-del en opeens is de
hele wereld anders. Hoe heerlijk zou dat wel niet zijn, alle
wereldproblemen van vervuiling tot armoede, oorlog en geweld in één
keer opgelost! Dat is natuurlijk grote flauwekul, maar als slogan
klinkt het prachtig.
Blijkbaar moet er dringend het een en ander gepromoot worden. Dat is
ook wel te begrijpen als we naar de huidige stand van zaken bij de
energietransitie kijken. Die is ronduit bedroevend te noemen. Want
al die kostbare renewables hebben tot nu toe maar weinig opgeleverd.
Sterker nog: grootschalige destructie is het resultaat. Laten we het
lijstje van de hernieuwbare energie uit biomassa, zon en wind maar
eens de revue passeren.
Biomassacentrales
Inmiddels mag bekend worden verondersteld dat het verbranden van
hout(pallets) in biomassacentrales vernietigende effecten heeft.
Zelfs ons kabinet is daar nu achter gekomen en wil een afbouw. Beter
laat dan nooit, denken we dan maar, ook al blijft de vraag hoe snel
die afbouw straks gaat plaatsvinden. Want de klimaatdoelen moeten
wel worden gehaald en er moet een flink gat worden opgevuld in de
oorspronkelijke aanpak om de CO2-uitstoot te reduceren.
Alhoewel: gat? Welbeschouwd vermínder je juist de CO2-uitstoot door
géén houtpallets te verbranden. Want de EU en de duurzaamheidslobby
mogen dat nog zo mooi tot ‘hernieuwbare energie’ bombarderen, een
kind begrijpt dat dat niet klopt. Bomen kappen en opstoken betekent
immers minder bomen, terwijl die juist CO2 opnemen en omzetten in
zuurstof. Bij de stook komt trouwens ook weer CO2 vrij, maar dat
geeft niet, zo wordt ons voorgehouden: dat wordt gecompenseerd door
de CO2-opname van de boom in al de jaren dat hij leefde. Netto zou
er dus geen uitstoot zijn. Zou het echt?
Extra uitstoot
Verbranding van biomassa – de productie van ‘groene’ energie – geeft
extra CO2-uitstoot, zelfs meer dan bij een moderne kolen- of
gascentrale. Om over de kaalslag in de bossen van Estland en Letland
maar te zwijgen. Dan heb je van tevoren toch niet echt goed over dit
onderwerp nagedacht. Zeker niet als je als EU nota bene inzet op 60%
hernieuwbare energie uit biomassacentrales. Zelfs van linkse zijde
wordt hier nu tegen geprotesteerd.
Zon en wind
Voor zon- en windenergie geldt precies hetzelfde: ook daar is niets
sustainable aan. Weliswaar gratis opgevangen, maar dán. Je moet plek
maken voor al die windmolens en zonneparken. En op die grond moeten
alle dieren en planten verdwijnen: geen plaats meer. In ons
dichtbevolkte land is dat een probleem, dus wijken we uit naar de
zee. Daar woont toch niemand. Heeft ooit iemand al eens uitgerekend
hoeveel windmolens en zonneparken we nodig zouden hebben om een
enigszins betekenisvolle hoeveelheid ‘groene’ energie te winnen, en
hoeveel grondoppervlak daarvoor nodig is?
Afgezien van dit plaatsbeslag: zon- en windenergie hebben een
gigantisch nadeel. Als de zon niet schijnt en de wind niet waait,
heb je noppes: geen energie, want het is wiebelstroom. En moet je
terugvallen op fossiel: 100% van de tijd beschikbaar. Bingo voor de
oliemaatschappijen. Hoe meer groene energie immers, hoe meer
fossiele rugdekking nodig. De zogenaamde groene energie is bovendien
allerminst ‘groen’, want verwoest landschap en natuur, doodt
insecten, vogels, vissen en bedreigt mensen. Bloedrode energie zou
een betere benaming zijn.
Groen sprookje
Zouden de groene energiefanaten dit allemaal niet weten? Of wíllen
ze het niet weten, omdat dat hun ‘groene’ sprookje verstoort? Het
enige wat sustainable is aan wind- en zonne-energie zijn de enorme
overheidssubsidies. Opmerkelijk is ook dat sustainable living,
behalve in overheidskringen, vooral populair is bij diegenen die een
hoog sustainable inkomen hebben: zij verzekeren zich van een tweede
elektrische auto en hebben geen problemen met duurdere sustainable
vliegtuigtickets. Duurzaam leven lijkt vooral iets voor de
welgestelden, de rest heeft er geen geld voor.
En daarmee belanden we bij het hoofdstuk Financiën. Het is inmiddels
ook wel duidelijk dat die groene revolutie heel erg veel geld gaat
kosten. Dat heeft meerdere redenen, waarvan een belangrijke is dat
je eindeloos een dubbel systeem moet onderhouden. We kunnen immers
niet zonder ‘fossiel’, hoe misleidend en eindeloos ook in reclames
wordt gezongen over een ‘fossiel-vrij’ leven, warmtepompen en ‘van
het gas af’. Wie gaat dat allemaal betalen?
Kernenergie
The renewables vergroten de ongelijkheid en de armoede, wereldwijd.
Wat te denken van onze minder bedeelde landgenoten die vanwege
geldgebrek hun verwarming laag moeten afstellen? En hoe kunnen
ontwikkelingslanden in vredesnaam op groene, veel te dure energie
overstappen, die niets oplevert als het donker is of de wind niet
waait?
Als je de CO2-uitstoot effectief wilt terugdringen en een
alternatief wil voor fossiele brandstoffen, is er maar één optie:
kernenergie. Toch maakt kernenergie nadrukkelijk geen deel uit van
het palet aan ‘groene’ energie. De duurzaamheidslobby ziet er niets
in. Ook Big Oil zit niet te wachten op kernenergie, want dat is een
bedreiging voor hun fossiele verdienmodel. Zouden de ‘Groenen’ in de
gaten hebben dat zij op dit punt hetzelfde nastreven als hun
aartsvijand?
Planeconomie
Kortom, de groene revolutie is niet groen, niet haalbaar en niet
betaalbaar en bovendien redt ze het klimaat niet. Waarom blijven dan
toch alle westerse landen dit groene spoor volgen? Of gaat het bij
de inzet van renewables helemaal niet om duurzaamheid en het redden
van het klimaat, maar om iets heel anders? Zoals het verwerven van
controle over de maatschappij en de burger via invoering van een
groene planeconomie.
Dat is geen fictief toekomstscenario, maar voor politici als
EU-Supercommissaris Frans Timmermans al volop werkelijkheid. En zo
wordt ongemerkt een nieuwe wereld opgebouwd die zogenaamd ‘groen’
is, maar waar het vooral om het plandeel – sturen, controle en dwang
– lijkt te gaan. Want waag het niet om iets tegen het Groene
Evangelie in te brengen: hoon en uitsluiting zijn je deel. Of erger.
Het is ook helemaal niet de bedoeling dat wij burgers er iets van
vinden, of boeren, vissers of natuurbeschermers. Het was ook niet de
bedoeling om hierover democratisch te besluiten. Nee, want iedereen
is het toch eens met het goede doel om het klimaat te redden?
Iedereen vindt dat toch ook hard nodig? Klimaatakkoorden,
energietransities en Sustainability Scenario’s worden er doorheen
gedrukt, ook al bereiken die precies het tegenovergestelde van wat
ze beogen. En ondertussen blijft het WEF de Great Reset promoten
onder de valse voorwendselen van de duurzaamheid.
©RVP-2020
|
