Zoals de staatshoofden van de toenmalige grootmachten in februari 1945 te Yalta de West-Europese wereld onder hen verdeelden, gaan twee van de drie huidige wereldmachten dat onder mekaar, nu 80 jaar later nog eens overdoen.

In de marge daarvan zullen de Europese landen, waaronder ook Oekraïne, het land waar het in feite om begonnen is, ook een woordje mogen zeggen; Al zal dat dan hoofdzakelijk om onbeduidende voetnota's gaan.

In tegenstelling tot toentertijd in Yalta gaat het voor het Trumpiaanse Amerika, nu niet over de verdeling van de 'oorlogsbuit, maar voor de genoegdoening aan zijn Russische ambtsgenoot, en het afstoten van het lastige en honderden miljarden kostende Europa, zodat de VS zich kan concentreren op de 'Chinese draak die, zowel economisch als militair, de VS bedreigt.

het Stalinistische regime in Moskou, is de (huidige) houding van de VS iets waar het, sinds de val van de Soviet-Unie, enkel kon van dromen: Zoniet het volledig ontnemen, dan toch sterk reduceren van de Amerikaanse steun en bescherming van het sinds een halve eeuw in slaap gedommelde Europa, waardoor de poort naar de heropbouw van het voormalige, en liefst nóg uitgebreider Groot-Russische Rijk grotendeels wordt geopend.

Poetin heeft, sinds hij Oekraïne is binnengevallen, duidelijk en onomwonden verklaard waar het hem om te doen is: Een door Rusland gedomineerd Oekraïne, met een 'neutraal (lees Russisch) regime, met een minimaal leger, en wars van alle West-Europese invloed. Mits de huidig bezette en geannexeerde Oekraïense gebieden, door het westen wordt erkend als tot Rusland behorend , er na een bestand geen 'Europese of Amerikaanse troepen en wapens in de rest van dat land komen, is hij bereid om voorlopig te wachten om zijn oorspronkelijk doel te bereiken.

Voor wie de Russische, door de regering gestuurde media volgt, en de niet te nuanceren verklaringen van Poetin, Lavrov, en de Kremlin woordvoerders leest en hoort, is het duidelijk: Ofwel geeft men Rusland wat het wil, ofwel vloeit de Oekraïense oorlogsvlek over het grootste deel van Europa.

Tenzij het aan zekerheid grenzende onmogelijke gebeurt: Trump krijgt zijn verstand, of Europa laat zijn tanden (die het niet heeft) zien....

.Renaat Van Poelvoorde