Coronageschenk

April 2020

Toestaan van mondmaskers op openbare plaatsen, is een geschenk voor criminelen, en orthodoxe islamieten

Het ziet er naar uit dat bij de 'lockdown-exit-strategie het gebruik van mondmaskers en mondkapjes een essentiële rol gaat spelen. Dat gehele of gedeeltelijke gezichtsbedekking op openbare plaatsen vooralsnog verboden is volgens de 'Wet tot instelling van een verbod op het dragen van kleding die het gezicht volledig dan wel gedeeltelijk verbergt', (Staatsblad van 1 juni 2011), schijnt men daarbij eventjes uit het oog te verliezen.

Het coronavirus is daardoor een welkom geschenk voor, zowel radicale islamieten die hun vrouwen graag inpakken ten einde alle seksueel-opwindende lichaamsdelen, inclusief het gezicht, bij hun vrouwen bedekken, alsook voor criminelen die zich tegenwoordig in hun lucratieve activiteiten gestoord zien door allerhande camera's waarop ze achteraf kunnen herkend worden. Behalve de bescherming tegenover virusbesmetting, krijgen ze het voorkomen van identificatie er als bonus bovenop.

De betrokken wet, die de verouderde wetgeving, welk logischerwijs in vrijwel elke samenleving bestaat, verfeinde en verduidelijkte, is in tijden van 'privacydiscussies' steeds onderwerp van wijzigingen en aanpassingen geweest. Dat zul ook nu weer het geval zijn. De vraag is hoe men de voordelen voor de misdaadwereld, die het onherkenbaar makend effect die de gangbare 'mondkapjes' met zich meebrengen, gaat opvangen?

Toen ik onlangs mijn bedenking over de wettelijkheid van het gebruik van de mondkapjes op de sociale media ventileerde, reageerde een plaatselijke politica met: "Inderdaad is het gebruik op openbare plaatsen weliswaar onwettelijk, maar 'nood breekt wet'. Dat geeft wellicht aan dat men van overheidswege de neiging zal hebben om dat via het in de politiek veelvuldig gebruik van de klassieke 'neusbloeding', te negeren.

Het valt te verwachten dat, juist zoals de zogenaamde 'lock-down'- maatregelen heel wat ondemocratische en ongrondwettelijkheden inhielden, maar die wij uit, al dan niet gerechtvaardigde angst deemoedig accepteerden, er ook bij de uitwerking van de komende exit-strategie, aanklagenswaardige discriminaties en onrechtvaardigheden zullen zijn. Maar onze gekende aard als Vlaming gestand doende, zullen wij, omwille van eigenbelang, machteloosheid, en tegen beter weten in, die traditiegewijs dan ook lijdzaam ondergaan.