|
Hoe
zou het komen dat... Zou het kunnen dat...
Met de regelmaat
van de klok, zo niet dagelijks, dan toch wekelijks, duiken er
‘reddingsboten’, van NGO’s Volgens de mensenrechtenverdragen en het
internationaal zeerecht voelen deze zich naar eigen zeggen verplicht
om ‘in nood verkerende ‘vluchtelingen’, al dan niet de
verdrinkingsdood tegemoetziend, te redden, en naar een voor hen
veilige haven te brengen.
Het moge opmerkelijk zijn dat het overgrote deel van de zogenaamde
’voor oorlog en geweld op de vlucht zijnde’ individuen, jonge mannen
zijn. Volgens velen onder hen zijn hun ouders, grootouders,en kleine
broers en zussen, ofwel in hun thuisland gedood, of zijn ze onderweg
op de vlucht gestorven. Dat menigeen van die doden, nadat een
gevluchte zoon ervan asiel heeft verkregen, blijkens de vraag tot
gezinshereniging, terug uit de dood zijn herrezen zijn, blijkt
achteraf niet zo belangrijk te zijn. Hoe dan ook, één en ander doet
bij kritisch nadenkende onverlaten, - waartoe ik mezelf reken - toch
enige vragen rijzen.
Hoe zou het toch komen dat die reddingsboten, er steeds in slagen om
zich ten gepaste tijden op de juiste plaats, buiten de territoriale
wateren van Libië of één van de andere noord-Afrikaanse kustlanden,
te bevinden, waar zij ‘toevallig’ ‘een overvol beladen, bijna
zinkende rubberboot opmerken met defecte motor’? Zou het kunnen dat
zij de coördinaten van de positie van de rubberboot weten? Zou het
kunnen dat zij die van de betrokken mensensmokkelaar hebben
verkregen? Zou het kunnen dat zij zich bezondigen aan het meewerken
aan mensensmokkel?
Hoe zou het komen dat die reddingsboten dan naar een haven van een
eiland of vasteland varen van het enige (Italië) land aan de
Middellandse zee, waarvan zij weten dat het geen
vluchtelingenschepen meer wil binnen laten? Zou het kunnen dat zij
daardoor weten de daardoor ontstane media heisa een garantie
betekent dat hun ‘missie’ op de kortste tijd succesvol beëindigd zal
worden?
Hoe zou het komen dat de overheden een verouderde en in inefficiënte
asielprocedure blijft gebruiken? Het is nu toch overduidelijk
bewezen dat ongeveer de helft van de Afrikaanse vluchtelingen NIET
voor oorlog of geweld op de vlucht zijn, maar gewoon economische
migranten zijn? Hoe zou het komen dat zij willens en wetens er voor
kiezen om onmachtig te zijn, om het grote deel ervan, na afwijzing
van hun asielaanvraag, terug naar hun land van oorsprong te sturen?
Zou het kunnen dat die thuislanden er meer baat bij hebben om zoveel
mogelijk van hun arme ‘gevluchte’ bevolking in het rijke westen, als
‘donateurs aan hun familie’ te houden?
Hoe zou het komen dat men zich blijft stoelen op verdragen en
wetten, m.b.t. asiel, en mensenrechten, welke stammen uit de tijd
waarbij zij dienstig waren om de gevolgen van beide wereldoorlogen
op te vangen, en daardoor, gezien de veranderde tijden en
omstandigheden, zodanig voorbijgestreefd, onwerkbaar, en bol staan
van de misbruik-mogelijkheden? Hoe zou het komen dat men die
verouderde verdragen nog gaat ondersteunen met nieuwe, nog meer
dubbelzinnig en breed interpreteerbare ‘sub-verdragen’?
Zou het kunnen dat de huidige werkelijke machthebbers, dus de
financieel-economische wereldelite, er alle belang bij heeft dat de
huidige asiel-en migratiechaos blijft voortwoekeren?
Renaat van poelvoorde |
