Januari  2020

In oorsprong is men ‘links’ als men progressief (vooruitstrevend) is en maatschappelijke gelijkheid nastreeft, en is men ‘rechts’ als men conservatief (behoudsgezind) opstelt en een geordende klassenmaatschappij als best mogelijke samenleving beschouwd.

Tot in de helft van vorige eeuw gebruikte men een dergelijke omschrijving hoofdzakelijk als het om sociaal-economische zaken ging. Sindsdien zijn politieke partijen zich ook meer gaan bezighouden met het ethisch-maatschappelijke, en lopen de bgrippen ‘progressiviteit’(links) en ‘behoudgezindheid’ (rechts), zowel in het economische als het ethische dikwijls tegengesteld door mekaar.

Zo stellen socialisten (links) zich bij de afbraak van de sociale zekerheid begrijpelijkerwijs) behoudsgezind op, en tonen neo-liberalen (rechts) zich bij de economische mondialisering zeer vooruitstrevend door wijziging en vernieuwing van de wetgeving dienaangaande.

Hoe dan ook: wie, zoals ik , de gelijkwaardigheid tussen mensen, dus de verschillen in waardering voor de verschillende arbeids- en functieniveaus, zo klein mogelijk wil zien, is dus op sociaaleconomisch vlak ‘links’. Daarentegen zijn diegenen die menen dat de waarde van de arbeidsprestatie afhankelijk moet zijn van de marktwaarde ervan, én moet blijven, is ontegensprekelijk ‘rechts’.

Maar, wat er echter ‘vooruitstrevend’ is aan facilitering van een als religie vermomde ideologie die niet verenigbaar is met onze westerse democratische vrijheden en wetmatigheden, en waarom de afbraak van de etnische cultuursamenlevingen, open grenzen , massamigratie, uitbreiding van de abortustermijn, versoepeling van de wettelijke euthanasiemogelijkheden, e.d.als ‘progressief’ dient gezien te worden, is mij volstrekt onduidelijk. Wat al het voornoemde betreft , ben en blijf is dus ‘rechts’

Ondanks dat politicologen (op grond van wat?) beslist hebben dat mensen eenduidig ofwel n ‘links’, ofwel ‘rechts’ moeten zijn, en daarin gevolgd worden door de politieke partijen en organisaties, ben ik toch Sociaaleconomisch links , en sociaal-ethisch rechts. Ik ben, en blijf dus vooralsnog een ‘links-rechtse politiek-dakloze’...

Renaat Van Poelvoorde

©RVP-2019