Sommige voorstanders van de “multiculturele” samenleving zijn, weliswaar onbewust, ook bondgenoten van de tegenstanders.. Volgens Van Dale betekend het begrip multicultureel :
<< uit elementen van
verschillende culturen bestaand >>
Daaruit zou je, naar mijn bescheiden mening, moeten besluiten dat een samenleving die ‘multicultureel’ is, bestaat uit ‘elementen’ van verschillende culturen. Dus in feite een (nieuwe) cultuur die is ontstaan of gegroeid is uit de elementen van oorspronkelijk van elkaar verschillende culturen. Daarvoor is een zekere vorm van “integratie” of “in elkaar opgaan” nodig. Alhoewel het de logische gang van zaken is dat de zwakste (of kleinste in aantal) opgaat (aanpast) in (aan) de sterkste, is er toch steeds sprake van een zekere wederzijdse ‘bevruchting’ waardoor er uiteindelijk toch weer een ‘nieuwe’ cultuur ontstaat.
Eigenlijk zijn de meeste (vooral
westerse) culturen altijd “multicultureel” geweest.
Door volksverhuizingen,
overheersingen door andere culturen, oorlogen, bezettingen, handelsbetrekkingen
en zelfs het moderne toerisme hebben oorspronkelijke culturen steeds bevrucht
en blijven deze gestaag evolueren. Door
zich door de eeuwen heen ook biologisch met mekaar te vermengen komen aloude
begrippen als “bevolkingsgroep of ras” (Germaans, Romaans, Slavisch) steeds
meer op de helling te staan.
Heel wat voorstanders van een
multiculturele samenleving menen echter het begrip ‘multicultureel’ te moeten
interpreteren als << een samenleving die bestaat uit verschillende
naast elkaar (en met elkaar) levende culturen >> De extreme vormen van een dergelijke
gedachte hebben we de vorige eeuw meegemaakt in de Verenigde Staten en Zuid
Afrika.
Zelfs bij deze groep is er geen
eensgezindheid over het feit of
‘integratie” al dan niet méér inhoudt dan zich naar de bestaande wetten
te schikken, en of men zich ook qua taal en westerse emancipatorische principes dient aan te passen.
Hoe dan ook vinden zij dat elke
bevolkingsgroep zijn ‘eigenheid’ moet kunnen behouden.
Probleem is echter dat men over
dat begrip eigenheid wel sterk uiteenlopende meningen heeft.
Met mijn klein verstand kijk ik in deze wereld om me heen en merk dat overal waar twee of meer verschillende culturen ‘naast elkaar’ leven en er geen sprake van integratie is , er zoniet ellende, en oorlog, (ex-Joegoslavië, Turkije, Rusland, Israël, Libanon, India, Pakistan enz…) dan wel met de regelmaat van de klok spanningen ontstaan waardoor extreme en intolerante groeperingen de nodige voedingsbodem vinden om de simplistische oplossingen ingang te laten vinden. (Vlaams Blok, Le Pen, Haider enz…) Als er dan ook nog allochtonen met extreme gedachten (Jaja) zich in het debat komen mengen is het hek helemaal van de dam.
Voorstanders van het vreedzaam ‘naast elkaar’ bestaan van verschillende culturen moeten zich bewust zijn dat, hoe mooi het ook mag klinken, het wegens de menselijke natuur blijkbaar niet werkbaar is. Vooral als bepaalde gebruiken van de ene cultuur onaanvaardbaar zijn voor de andere. Een samenleving heeft nood aan een zekere mate van gelijkgezindheid en herkenbaarheid. Dit principe negeren is de biologische maatschappelijke regels negeren.
Waar dat toe leidt horen en zien wij bijna dagelijks in de nieuwsberichten.
Renaat van Poelvoorde