|
IIn Rusland droomt
een voormalige KGB-chef, met Napoleontische en Hitleriaanse trekken,
van een "Groot-Russische Rijk".
In China streeft een voormalige volgeling van Mao, naar de moderne
uitbouw van wat eens de Keizerlijke zijderoutes, en stapvoets naar
de overheersing van
de Stille Oceaan.
In het Midden-Oosten leidt een hedendaagse Mozes zijn volk naar de
vervolmaking van het 'beloofde land', terwijl Arabische milities er
alles aan doen om plaatselijk de omstandigheden te creeeren waarin
zij hun eigen volk zou kunnen gedecimeerd worden.
n Iran denken enkele overjaarse Moellahs om op langere termijn, niet
enkel het ganse Midden-Oosten, maar via migratie ook West-Europa in
hun religieuze Islam-greep te krijgen.
In de Verenigde staten gaat een pseudo stand-up Commodian-achtige
rijkaard, samen met zijn nog rijkere soortgenoten, 'Amerika terug
groot maken', al weet niemand hoe dat zal gebeuren.
En in Europa tracht men met veel bakkeleien, aarzelen, en
besluitloosheid, de economische en politieke gestage neergang te
vertragen.
En dan zijn er de reeds jaren aanslepende, zogenaamde
mini-conflicten, in Oost-Afrika met meer dan zes miljoen
vluchtelingen en honderdduizenden dozen, waar men amper over
spreekt.
De Rus denkt, de vroegere Tsaren indachtig, zijn doel te bereiken
door dreigen, en geleidelijk beperkt militair aan te vallen en
bezetten, de Chinees speelt het (voorlopig slim, en voert een
geniepige handelsoorlog, de Jood ziet uiteindelijk geen andere
oplossing dan het principe van "de vriend van mijn vijand is ook
mijn vijand" toe te passen, de Amerikaan maakt zichzelf groot door
de andere te kleineren, en de Iraanse islamiet brengt geduldig de
theorieën van Mohamed in de praktijk.
Wie de geschiedenis, vanaf de periode dat de mensheid zijn grotten
heeft verlaten en in 'gemeenschappen' is gaan samenleven, tot heden
er op naslaat, weet dat, misschien wel niet alles, maar toch heel
veel, zich vroeg of laat steeds opnieuw, al dan niet aangepast aan
de tijd, herhaalt. Men kan zich dus enigszins een beeld vormen hoe
de toekomst, met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, zal
evolueren. En alleen simplisten menen dat relatief positief te
kunnen zien.
Voor U, en mezelf, is er maar één goede raad: Carpe Diem.
Renaat Van Poelvoorde
|
