Het begrip 'racisme', in zijn uiteenlopende en geëvolueerde vormen waarin het vandaag de dag gebruikt wordt, heeft mijn inziens niet veel meer te maken met zijn oorspronkelijke begripsomschrijving, nl: "vormen van aversie tegenover andere mensenrassen". Waarom het zich afzetten tegenover invloeden, kruisbestuivingen, laat staan aanpassing aan- en tegenover andere culturen, gebruiken, gewoonten, religies, enz, tegenwoordig als racistisch benoemd wordt, wordt wel in bepaald wetten voorzien, maar heb ik vooralsnog nergens geargumenteerd en onderbouwd gehoord of gelezen. Voor sommigen zou dat alles ook iets te maken hebben met het niet nadenken over, het waarom en hoe men bestaat, aan wie of wat men zijn welvaart en welzijn te danken heeft, en wat men daarbij aan anderen al dan niet zou gunnen of onthouden. Dat mij dat allemaal niet zo duidelijk is, zou volgens sommigen dan  wellicht aan mijn ‘bedenkelijke’ opvoeding, en gebrek aan degelijke sociale opleiding en dito milieu gelegen zijn.  Maar desondanks waag ik toch een poging om dat te rechtvaardigen:

Mijn inziens is de kèrn van de samenlevingsproblematiek, dat de 'intellectuele elite' het steeds minder waar-achtig, laat staan, aanvaardbaar acht dat mensen nood hebben aan 'groepsvormingen'. Groepsvorming binnen  'gezinnen', en verder uitdijend over langs familiebanden, vrienden, buren, collega's, wijk, gemeente, land, tot de etnische cultuur. Elke samenlevingsvorm met zijn eigen specifieke regelgevingen, rechten, verplichtingen, aanvaardbaarheden en beperkingen.

De mondialisering, en de opdringerige diversiteit en multiculturaliteit, welke zich uitstrekt tot met mekaar incompatibele elementen, door de promotors ervan 'culturele verrijking' genoemd, jagen steeds meer individuen en gelijkgestemden, die dat als 'cultuurverloedering’ en verlies van ‘eigenheid’ ervaren, op de barricaden… Ik vindt een dergelijke evolutie, evenals zijn gevolgen afkeurenswaardig, maar stel vast dat ze er wel degelijk is en zijn.

Maar ik begrijp het wel,...ik heb er dus begrip voor, al verzet ik mij er tegen. Zo heb ik enerzijds begrip voor de luchtfietsende zogenaamde 'gutmenschen' die de economische mondialisering, de voortschrijdende overdrachten van nationale politieke-, samenlevings- en gerechtelijke bevoegdheden, naar internationale instellingen, en het multicultureel verrijkingsgebeuren' als positief, hoopgevend, èn nodig beschouwen. Maar anderzijds keur ik dat wel af omdat ik de islam, en het daar gemeenschappelijk met samenleven, laat staan de vermenging er mee, als bedreigend en cultureel- en beschavings-degraderend vind. Mag dat even?

Ook kan ik heel wat begrip aan de dag leggen voor diegenen die zich tegen beter weten in, keren tegen de mensen die in deze, door een achterlijke religie gedomineerde cultuur zijn geboren en opgevoed, maar keur ik de aanvallen af op diegenen die dat geloof daadwerkelijk belijden, voor zover dat zij dat binnen hun eigen gemeenschap houden, en geen noodzaak hebben om dat ook in de openbaarheid te doen.-, laat stand dat de gemeenschap in zijn geheel moet ondergaan.

 Besluit: Het enerzijds afkeurenswaardig vinden van dergelijke feiten, gebeurtenissen, evoluties, meningen, en stellingen, maakt mij volgens menigeen tot een extreem rechtse racistische islamofoob… Daar anderzijds toch  begrip kunnen voor opbrengen maakt dat anderen mij tot een verdachte Islam-lievende idioot veroordelen... En zelfs dààr heb ik begrip voor...(al vind ik het uiteraard afkeurenswaardig)

Renaat Van Poelvoorde