Waarom kiest men voor het Vlaams Blok? 01/2003
Zondag 8 oktober 2000, de zoveelste “zwarte zondag”
Het Blok lijkt niet te stoppen. Telkens wanneer men denkt dat ‘het plafond’ is bereikt, blijkt dat niet zo te zijn en gaan steeds meer mensen, ook buiten de grote steden, zich achter de breed interpreteerbare slogan “Eigen volk eerst” scharen .
Het signaal van ’de kiezer’ klinkt steeds luider, en zoals bij de vorige verkiezing (en deze daarvoor...en deze daarvoor) is dat niet naar de zin van de intellectuele politicus .
Voor hem is het signaal duidelijk : Illegalen moeten legaal worden, wat verboden is en toch gedaan wordt moet dan maar toegelaten worden, Als men het te moeilijk vindt om de Belgische nationaliteit te bekomen dan moet men het maar eenvoudig maken, en als dat nog niet voldoende is moet men maar aan elke vreemdeling stemrecht geven. Als we daarbij duidelijk maken dat een Vlaams Blok-kiezer in de ogen van een weldenkend mens een verfoeilijke Nazi is en we het Blok gewoon buiten de besluitvorming houden, zal dat probleem vlug opgelost worden.
Bij de drie,laatste verkiezingen geeft de zogenaamde ‘kiezer’ telkens het signaal dat de heren politici het vorige signaal verkeerd begrepen hebben en dat de tot dan toe aangebrachte oplossingen niet gesmaakt worden en geenszins bijdragen om het ongenoegen over het vreemdelingenbeleid, dat bij een steeds groter deel van de bevolking leeft, te verminderen.
Eindelijk zijn er toch twee eenzame vertegenwoordigers des volks ( Herman De Croo en Leon Delwijde) die het licht in de duisternis zien schijnen en de stelling poneren dat niet het Vlaams blok moet bestreden worden, maar wel hun reden van bestaan. Dat men met de mensen die voor het Blok stemmen moet gaan praten, luisteren naar wat hen beroerd en met hen in overleg gaan.
Misschien zal men in de partijhoofdkwartieren verbaast zijn te horen dat mensen, die overlast ondervinden van al dan niet toegelaten of verantwoorde handelingen van vreemdelingen, niet gebaat zijn met het regularisatieprojecten, inspraakraden, en vreemdelingenstemrecht als hun al dan niet rieel bonveiligheidsgevoel wordt weggenomen.
Men blijft niet oneindig ongestraft de achteruitgestelde (of deze die zich als zodanig voelen) negeren. Men blijft niet ongestraft onder het mom van de beveiliging van de democratie, de democratie op zichzelf geweld aan doen.
Het Vlaams Blok is, zolang ze de democratische spelregels volgt, een democratische partij. De veronderstelling dat zij, eens aan de macht, deze regels niet meer zal volgen is tot nader order nog niet meer dan een vermoeden.
Eveneens een democratische rechtsregel is: Men is pas schuldig als de schuld bewezen is.
Karel De Gucht meent elke Vlaams Blok-kiezer op televisie een racist te mogen noemen, veel verontwaardiging heb ik daar niet over gehoord,.
Nochthans is juist door toedoen van dergelijke personen de Vlaams-Blokkierer een heel apart ras aan het worden. Is dit dan ook geen racisme?
Voor alle duidelijkheid: ik ben geen Vl.Bl.-aanhanger, ben eerder links georiënteerd, dus is hun uiterst-rechts discour niet aan mij besteedt. Dit neemt niet weg dat ik het als ‘democraat’ mijn plicht vind om respect te hebben voor hun leden en hun mening.
“ Never do to others what they do to you…”
Renaat Van Poelvoorde