maart 2019 


De Klimaatveranderingsreligie

Kinderen die tijdens de schooluren massaal op uitstap gaan, naar een zogenaamde klimaatbetoging’ gaan. Politici die in aanloop naar de verkiezingen, daar, al dan niet relativerend, munt hopen uit te slaan. Een milieuminister die, ondanks die betogingen haar beleid aanklagen , zich schaamteloos daardoor ‘gesteund’ voelt...


Eén of andere ‘verlichte’ groene volwassene, heeft vond het een goed idee om een ‘charismatische’ snotneus, die meent men via ‘geld bij te drukken’ de financiële problemen kan oplossen, er toe aan te zetten haar mede uit-puberende jongeren vanachter de schoolbanken te halen om de waterdragers (de ministers) van de financieel-economische elite (de werkelijke wereldleiders) er toe aan te zetten ‘de nodige’ maatregelen te treffen om het nakende klimaatwijzigingsprobleem op te lossen.


Het resultaat is niet alleen mooi en prijzenswaardig, maar bovendien bijzonder spectaculair, dus wordt het dankbaar in alle media opgevoerd. Als argwanende zeurpiet heb ik zo mijn twijfels over de werkelijke bedoeling van de, achter de schermen vertoevende’ initiatiefnemer.


Volgens die initiatiefnemers draait alles om de ‘doelstellingen’ om de klimaatopwarming tegen te gaan. Die zijn ‘onvoldoende’ en gaan daarenboven veel te traag, luidt het. Volgens de recente wetenschappelijke onderzoeken hebben zij inderdaad gelijk. In feite zouden de ‘energie-omslag’ dubbel zo snel ‘n dubbel zo groot moeten zijn om te voorkomen dat wij tegen 2050 heel wat minder (uiteraard elektrische) kilometers zouden moeten rijden, om vanuit Brussel ons Noordzeestrand te bereiken, terwijl de Chinese toeristen in duikerspak de stad Brugge zouden bezoeken.


Hoe dan ook, bij die doelstellingen, heb ik nogal wat vragen, vooral bij de wijze waarop, en de middelen waarmee, men die wil bereiken. Een realistische berekening over hoeveel elektriciteit er nodig is om het grootste deel van de fossiele brandstoffen en kerncentrales te vervangen, nodig voor alle mobiliteit (inclusief vliegverkeer en scheepvaart), verwarming en drijfkracht, èn de elektrische apparaten en electronica-toestellen van stroom te voorzien. Als men daarbij dan ook berekent hoeveel windmolens, en m² zonnepanelen, warmtepompen e.d. er daarvoor nodig zijn, zouden we reeds heel wat meer weten...
Maar ofwel heeft men dergelijke berekening nog nooit gemaakt, ofwel was het resultaat ervan niet van die aard dat het de tientallen miljarden investering in voornoemde ‘groene-energie-opwekkers’ verantwoordt.


Neen, ik ben geen klimaatveranderings-ontkenner, maar in tegenstelling tot de, stilaan tot religieus aandoende preken van de alsmaar groter wordende ‘groene clerus’, kijk ik niet weg van de natuurlijke elementen en evoluties die daar, eveneens volgens wetenschappelijk onderzoek’ een rol blijken in te spelen. De (vooralsnog niet duidelijk beantwoorde) vraag is dus hoe groot het aandeel daarvan is. Daar komt nog bij dat een aanzienlijk deel van de CO²-uitstoot op natuurlijke wijze van de zee afkomstig is, alsmede uit het steeds meer ontdooiende Siberische perma-frost.


Gezien de ontbrekende elementen, noodzakelijk om een totaal beeld t krijgen over het aandeel en de beschikbare mogelijkheden, en de twijfelachtige draagkracht om de gevolgen die deze op onze samenleving kunnen hebben, kijk ik met lede ogen naar het klimaat-schouwspel dat de groene lobby heden opvoert. Daarbij bedenkende dat zolang landen als china, en India in snel tempo nieuwe kolencentrales openen, Brazilië, alsook Indonesië steeds meer massaal de regenwouden kapen en platbranden, en de bevolking in Afrika en het Midden-Oosten onverkort verder kweekt als konijnen, de energieomslag in West-Europa ‘een slag in het water is, en enkel de aandeelhouders van windmolens- en zonnepanelen producerende bedrijven ten goede komt.

 

Renaat van poelvoorde