De multiculturele apartheid

Als er één volk is dat door de eeuwen heen chronisch is geïnfiltreerd, bezet, gedomineerd en/of vermengd is geweest, dan is het wel datgene wat zichzelf sinds het ontstaan van België, als 'Vlamingen' betitelt.

Wij zijn door Romeinen, Franken, Hunnen, Vikings, Oostenrijkers, Spanjaarden, Fransen, Nederlanders, en zelfs door de Belgische francofonie' begiftigd', en elk hebben zij voor een deel, en in min of meerdere mate, bijgedragen tot wat wij nu zijn: Een volk dat zich meestal gelaten en zonder al te veel verzet al die verschillende culturen over zich heen heeft laten gaan, en er al dan niet gedwongen een deel van heeft 'geabsorbeerd'.

Als gevolg daarvan hebben wij een vrij grote tolerantie ontwikkeld tegenover vreemdelingen en hun invloeden. Zo hebben wij nooit noemenswaardige problemen gehad met de Joodse en Chinese aanwezigheid, evenmin met de Italiaanse en Spaanse naoorlogse immigratie. Zelfs de Oost-Europese inwijkelingen kunnen, voor zover zij niet behoren tot het maffiose deel ervan, op enige sympathie rekenen. Dat dit enigszins wat moeilijker ligt met de zwarte Afrikaanse inwijkelingen heeft waarschijnlijk (nog steeds) te maken met ons koloniaal verleden en de daaraan verbondende aloude koloniale problematiek en de daaraan verbonden racistische reflex.

Helemaal anders ligt dat, als het om Turkse, Noord-Afrikaanse, en andere moslimmigranten gaat. Al is het 'tegen het zere been' van de multiculturisten, toch kan men moeilijk om de feitelijkheid heen dat de voornaamste struikelsteen hier de Islamreligie is, welke de cultuur van deze volkeren volledig domineert.

Het basisprobleem vormt de Islam, welke, analoog aan andere godsdiensten, waaronder het Christendom, een volledige onderwerping en verering aan een goddelijk opperwezen oplegt. Echter met dien verstande dat in tegenstelling met de Islam, het Christendom de 'verlichting' heeft doorgemaakt, en vooral de West-Europese volkeren zich zowel cultureel als politiek grotendeels ontdaan hebben van religieuze inmenging op het bestuurlijk niveau en in het openbare leven. In de meeste West-Europese landen is er een duidelijke scheiding tussen kerk en staat, en de kleine minderheid welke nog religieus praktiserende is, beschouwt hun geloofsbeleving als iets strikt persoonlijk, en enkel in beperkte kring of verenigingsleven met anderen delen.

Een religie die haar heilig boek (de koran) als het letterlijke woord van een boven alles verheven God beschouwt, kan niet anders als hinderlijk zijn voor een harmonieuze samenleving tussen verschillende culturen en/of godsdiensten.

De koran roept de gelovigen weliswaar op tot moreel gedrag, maar tevens ook tot haat en oorlog tegen ongelovigen en anders gelovigen.

Afgezien daarvan is er, in tegenstelling tot de meeste andere religies, in de Islam geen hiërarchische leiding welke de gelovigen eenduidig aangeeft hoe zij bepaalde teksten dienen te interpreteren. Behalve de verschillende stromingen, is het een allegaartje van nationale en/of regionale Imans die naar eigen goeddunken en inzicht hun 'gemeenschap' sturen. Er zijn weliswaar universele en onbetwistbare 'waarheden' waar elke islamiet zich dient aan te houden. Zo is o.a het oppergezag van Allah's woord (de Koran) onbetwistbaar, en gaan de teksten erven boven elke werelds gezag en wetgeving.

Dat maakt de islam, en bij uitbreiding de moslimcultuur incompatibel aan de Westerse cultuur, waar mensenrechten en -plichten, niet enkel nationaal maar ook internationaal door menselijke en bijgevolg veranderlijke wetgeving worden geregeld.

Dat maatscvhappelijk 'links' een bijna blindelingse sympathie heeft voor de Islam komt omdat ze moslims beschouwen als een min of meer 'onderdrukte' minderheid, welke vroeger het slachtoffer waren van koloniale misdaden, en tot op vandaag in sommige gevallen de gevolgen ondergaan van westerse inmenging. Dat kan dan wel begrijpelijk zijn, maar neemt niet weg dat men daardoor min of meer de ogen sluit voor de huidige multiculturele samenlevingsproblematiek.

Het gevolg van dat alles is, dat het begrip 'Multicultuur' daadwerkelijk niet meer beantwoord aan zijn grammaticale oorsprong (een samenleving met een cultuur, bestaande uit elementen van verschillende culturen), maar verworden is tot "een gemeenschap waar de verschillende culturen zich apart ontwikkelen", met alle conflicten dat dit met zich meebrengt, zowel tussen de onderscheiden culturen als binnenin elke cultuur afzonderlijk.

Het verbazende daarbij is dat Links de apartheid welke zij i.v.m. Zuid-Afrka zo heftig heeft bestreden, hier bij ons in de hand werkt...

Deel