|
Januari 2018 |
|
De wereld is om zeep... Er gebeuren rare dingen rondom mij |
|
In 1974 zong Urbanus een lied, waarin hij, gezien, zowel de
wereld- als individuele problemen, op zijn eigen satirische
en simplistische wijze zijn twijfels blootlegde of ‘God’
zich wel nog bekommerde om deze wereld. En tot op de dag van
vandaag is en blijft de kern van ‘zijn boodschap’ onverkort
actueel.
Sinds ‘de mens’, uit zijn grotten komend, en eerst in kleine, en later in steeds groter wordende groepen is gaan samenleven, heeft dat wegens de tegenstelling tussen zijn aangeboren egoïstische ‘overlevingsdrang’ en de nood tot ‘samenleving’, zowel, tussen individuen als tussen groepen steevast tot conflicten geleid. Macht, levensruimte, en botsingen van verschillende cultuur (meestal op religie gestoeld) hebben de geschiedenis van de mensheid, tot op de dag van vandaag, met dood, geweld, bloed, pijn, miserie, honger, en tranen gekleurd. Eén van de belangrijkste elementen van het geluk: de vrede, is steeds iets dat bevochten moest worden of er enkel kon komen na oorlog. En ja, er is in de geschiedenis menig personage geweest, die bepaalde al dan niet gunstige wendingen en/of evoluties voor de mensheid in zijn geheel, of voor bepaalde groepen ervan, wist te bewerkstelligen, al bleken, achteraf bekeken, sommigen onder hen zich niet zo echt ‘zuiver op de graat’ te zijn of te hebben gehandeld. Zelfs bij unicums als een Pater Damiaan, of een Indische Nehru was er toch enige opportunisme te bespeuren. Hoe dan ook, al hebben de ons bekende ‘grootheden’ uit de geschiedenis, zoals o.a. Cesar, Napoleon, Gandhi, Stalin en Co, voor de ene meer dan voor de andere, goede en slechte dingen gedaan. Maar met onze moderne ‘beschaafde’ waarden en normen zouden ze vandaag allen als oorlogsmisdadigers en massamoordenaars veroordeeld worden.(individuen zoals Hitler, Pol Pot en Mao Tse Teng, laat ik hier begrijpelijkerwijs buiten beschouwing) In deze eenentwintigste eeuw, zorgt het grootste (genegeerde) wereldprobleem: de overbevolking, aangevuld met de biologische aangeboren overlevingsreflex van de mens, welke wij reeds lang hebben ‘opgewaardeerd’ tot materiële bezitsdrang en hebzucht, en een steeds grotere vervuiling en vernieling van onze natuurlijke habitat er voor dat (vooralsnog), ondanks al onze wetenschappelijke kennis, niemand op deze wereld enige geloofwaardig, werkbaar voorstel tot oplossing heeft. En alsof dat alles nog niet voldoende is, komt daar ook nog een, al dan niet in grote mate door de mens veroorzaakte, of op zijn minst door hem meegeholpen klimaatverandering, die op middellange termijn steeds meer gebieden op aarde onbewoonbaar en/of onleefbaar en onbewoonbaar maakt, waardoor steeds meer en grotere stromen van mensen, en zelfs ware volksverhuizingen naar de inkrimpende ‘leefbare’ gebieden zullen ontstaan. De huidige vluchtelingenstroom naar west-Europa vanuit Noord- en Oost-Afrika, en het Midden-Oosten, van met de westerse samenleving niet-compatibele culturen, en de daaruit voortvloeiende spanning en samenlevingsconflicten, geven aan welke chaotische toestanden ons tegen het midden van deze eeuw ons deel dreigen te worden.En tegenover een dergelijk toekomstbeeld, welke door de ‘super-diversiteit’-promotors als complete doemdenkerij - ingegeven door verwerpelijk racisme - wordt aanzien, staat het hoopvolle politiek-correct-denkend emotioneel humanisme dat dit vooruitzicht zelfs als een zegen voor de mensheid ziet. De ‘vermenging’ (?) en het ‘beter begrijpen’ van de oorspronkelijk, voor elkaar vreemde culturen, zou volgens hen zelfs tot een beter wereld leiden...De lessen die de geschiedenis ons leert (of zou kunnen leren) zullen in de visie van deze ‘gutmenschen’ uiteindelijk waardeloos blijken. Het oude spreekwoord: ‘Wat baten kaars en bril, als de uil niet zien of lezen wil’, zou ik als volgt willen actualiseren: ‘wat baten lezen en leren, als men de emotie het verstand laat verteren’.Ja, er gebeuren waarlijk rare dingen rondom ons..
|
|
|
