|
februari 2015
Wordt de tax-shift een verschuiving van lasten voor de werkgever naar lasten voor de werknemers en gepensioneerden? |
|
Dat
de loonlasten voor werkgevers, althans het deel van de totale loonkost welke
de werkgever aan sociale werkgeversbijdragen bovenop het brutoloon moet
betalen, (voor arbeiders 38.38% en voor bedienden 32.38%)
in verhouding tot hun concurrenten in andere landen relatief groot is, zal
niemand ontkennen. Dat de concurrentiehandicap tegenover de ons omringende
landen een significante verlaging ervan noodzaakt,
evenmin. Dat dit in tijden van hoge staatschuld en belastingdruk, en tot op het bot
bezuinigde overheidsmiddelen, gecompenseerd dient te worden door andere
inkomsten, kunnen zelfs de donkerblauwste liberalen niet omheen. En omdat ook de werknemers ook wel eens het idee moeten hebben dat zij ook 'meespelen', worden ook de lasten op arbeid, welke zij via de personenbelasting betalen, met twee 2% verlaagd. Dat dit ongeveer overeenkomt met de indexsprong, waardoor hun loon bij de eerstvolgende stijging van de levensduurte niet navenant wordt verhoogd, en zij dus in feite helemaal niets krijgen, wordt door de 'De Wevers' 'De Croo's' en de 'Ruttens', en ja, zelfs door de 'Beke's' als een positieve maatregel voor de werknemers uitgelegd, en gek genoeg, door de meerderheid van hun achterban slaafs geslikt. Dat gepensioneerden, en alle anderen die om één of andere reden niet meer in staat zijn tot werken, niet alleen door de indexsprong eveneens de stijging van de levensduurte niet gecompenseerd krijgen, maar daarenboven geen verlaging van hun personenbelasting genieten, en daardoor elk resterend jaar van hun leven gemiddeld 360,- euro minder te besteden hebben, is voor de voornoemde paertijvoorzitters wellicht een 'fait divers' waarover 'verstandige' lui zich niet mee bezig houden. Zij noemen dat wellicht 'collateral damage'... Maar, niet getreurd, want er komt dus een zogenaamde 'Tas-Shift', een insiderswoord voor een verschuiving van een deel van de ene belastingbron naar andere belastingbronnen. En daarvoor denkt men dan aan -de BTW, -de Accijnzen, en belastingen op -vermogen, -vermogenswinst, en -meerwaarden. Probleem is echter dat de verschillende beleidspartijen het niet eens zijn over welke van die andere bronnen daar bij voorkeur voor in aanmerking komen. (en welke helemaal niet) Dat vermogensbelasting, voor vermogens van meer dan één miljoen, voor partijen zoals Open VLD en N-VA, nogal moeilijk ligt, en men daar evenmin blij wordt van een vermogenswinstbelasting, zal weinigen verbazen. Als bevoorrechte waterdragers van de beter-vermogenden elite kan je moeilijk je bestaansreden verloochenen.
|
Maar CD&V, die de hete vakbondsachterban-adem,
alsook de
dalende electorale aanhang in de peilingen voelt, kan moeilijk anders dan
noodgedwongen haar 'sociaal gezicht' te tonen
door de vermogenswinstbelasting, al was het maar voor een klein
deel, als onderdeel van de tax-shift te eisen Eén en andere heeft de vorige weken tot een wirwar van al dan niet duidelijke en/of verwarrende, nietszeggende uitspraken en verklaringen geleid welke doen vermoeden dat er uiteindelijk een 'compromis' uit de bus zal komen waardoor de enige reden van tevredenheid er zal uit bestaan dat 'de ander' toch niet (helemaal) zijn zin heeft gekregen. Het resultaat van dat alles zal dan traditiegetrouw uitdraaien op een 'light-versie van het oorspronkelijk gestelde doel. In het beste geval komt er misschien komt er wel een minimale vermogensbelasting voor héél grote vermogens van meer dan enkele miljoenen. En wie weet, komt er misschien ook een winst-vermogen- en meerwaardebelasting van enkele minieme procenten. Maar de logica van een regeringscoalitie, welke in grote meerderheid bestaat uit 'zetbazen' van de financieel-economische elite van het land, vereist uiteraard dat de 'zwaarste last' gedragen wordt door de loonslaven en het economisch oninteressant en daarenboven lastencreërend leger van inactieven. Het hoogstwaarschijnlijke gevolg van dat alles zal zijn dat het grootste deel van het te 'verschuiven' bedrag zal worden gegenereerd via verhoging van btw, accijnzen, milieutaksen, en misschien zelfs aangevuld met hogere retributies voor de openbare dienstverleningen en dito voorzieningen. Met andere woorden: de verlaging van de lasten op arbeid welke voorheen door de werkgever werden gedragen, zullen worden 'verschoven' naar de lasten die de doornee burger via allerlei kanalen aan de 'algemene middelen' bijdraagt. Hoe dat allemaal te rijmen zal vallen met het Maar terugkijkend op de verwezenlijkingen van het Belgische Politiek Bedrijf gedurende de vorige vijftig jaar, komt dat wellicht best 'in orde'. En zullen wij, De 'verheerlijking van ' Jaen-Luc. De Haene indachtig, na de dood van de huidige leidinggevende politici, eveneens spreken over 'grote staatslieden'... |
|