09/2003

Hoe de privé investeert, maar wij het zijn die betalen…

Getrouw aan de liberale gedachte, en geleerd uit het debacle van Sabena, heeft de regering beslist dat , afgezien van een ‘overbruggingskrediet’, de upgrade van de voormalige Sabena-dochter DAT, in meerderheid door privékapitaal moest gedragen worden.

Op een maand tijd zouden twee van de meest bekende adellijke reuzen, Etienne Davignon en Maurice Lippens, de nodige acht miljard frank bijeenzoeken, het minimumbedrag om DAT als volwaardige luchtvaartmaatschappij de lucht in te brengen.

Op de afgesproken deadline kwamen de twee heren triomfantelijk melden dat de klus geklaard was en een nieuwe “Belgische” luchtvaartmaatschappij, voor het grootste deel door privégeld gefinancierd, een feit is.

Voor wie de teksten en papieren (die te saai zijn om in de kranten te publiceren) nauwkeurig uitpluist komt er echter een constructie te voorschijn die op zijn zachts gezegd een schoolvoorbeeld van bedrieglijke informatieverstrekking, ‘achterbakse’ financiering en bedenkelijke, misschien wel onwettige,belastingsomzeiling kan genoemd worden.

Want wat blijkt? De investeerders zijn in meerderheid in feite U en ik, m.a.w. de belastingbetaler.

Afgezien van het feit dat de Waalse en Brusselse overheid rechtstreeks meebetalen hebben de beide adellijke burggraven een ingenieuze constructie bedongen welke maakt dat het in feite de Belgische staat (dus de belastingbetaler) is, die voor het overgrote deel het hele zootje financiert.

De twee bazen van België’s kapitaalkrachtigste bedrijven brengen amper, zeggen en schrijven, vier miljoen in, terwijl de rest, een slordige 8 miljard in de vorm van een renteloze lening wordt verstrekt.

De investeerders mogen deze lening (40% van 8 miljard = 3 miljard) nog dit jaar van hun bedrijfswinst aftrekken.

3 miljard minder belastingsontvangsten is dus gelijk aan drie miljard investering vanwege diezelfde overheid. En indien de investeerders deze ‘bespaarde’ 3 miljard op een spaarboekje zetten verdienen ze ruim hun geïnvesteerde 4 miljoen terug, wat maakt dat het investeringsrisico voor hen dus vrijwel onbestaande is.

Deze, op het eerste zicht bedenkelijke, werkwijze is mogelijk omdat men van het Ministerie van Financiën de toelating krijgt om de lening onder “dubieuze debiteuren” in te schrijven. Dus de staat geeft vooraf al, de toelating om de lening als “twijfelachtig” te omschrijven.

Met andere woorden volgens deze constructie is men dus op voorhand er van overtuigd dat de lening van 8 miljard nooit zal kunnen terugbetaald worden, laat staan dat ze zou renderen.

Eindconclusie : zowel de beleidsvoerders als de heren Davignon en Lippens hebben er voor gezorgd dat indien het lukt, de winsten naar de privé-investeerders gaan en indien het mislukt, (waarvoor men vreest) U en ik als gemeenschap 8 miljard armer zijn geworden.

Reken daarbij de drie miljard minder belastingsontvangst, en dit onzinnig nieuw luchtvaartavontuur heeft ons 11 miljard gekost

Eén ding moet worden gezegd : Wie dergelijke constructies kan uitdokteren en er in slaagt om het te verkopen als een daad waardoor men “…iets voor België doet” is ruimschoots zijn geld waard. (maar dat hadden deze heren al eerder bewezen)

Renaat van Poelvoorde.