Verbazen mag dit dan niet, gezien dit (voorlopig althans) vrijwel geen impact heeft op ons dagelijks leven.

'Sociale media'. Een schoolvoorbeeld  van hoe men op deskundige wijze een belachelijke omschrijving van het begrip zelf kan doen, zonder dat de 'verkrachting van het aanwijzend deel ervan meteen bij menigeen opvalt. Want laten we wel wezen, bij het echt 'sociale' van het soort media zoals facebook, Twitter e.a. zijn toch heel wat vragen te stellen.

In plaats van iedereen die daar zin in heeft, deel te laten hebben aan je denken, doen, en laten  (weliswaar een mogelijkheid die je geboden wordt) kan je, zoals de meeste gebruikers doen, zelf kiezen van wie (met zijn toestemming) je wat ziet en wie wat van jjou ziet. Die worden dan 'vrienden' genoemd, ook al ken je ze van haar nog pluim. Je zit thuis, goed afgeschermd, en je kunt, uitgezonderd storende seks en andere 'onwelvoeglijke' gedragingen, zelfs onder een volledig verzonnen identiteit de grootste kul jouw (al dan niet door jezelf beperkt) wereldje insturen.

En dat gebeurt op die 'sociale media' dan ook veelvuldig.  Neen, beter gezegd, eerder hoofdzakelijk, ja zelfs uitsluitend. Uitgezonderd bij een héél klein aantal 'negativistische zeurpieten' zoals ondergetekende.

Terwijl facebook zich in feite eerder leent voor breed-maatschappelijke debatten over alles wat onze plaatselijke, gewestelijke, landelijke, Europese  en mondiale problematiek aangaat, wordt de hoofdmoot ervan ingenomen door inhoudsloze, nietszeggende ditjes en datjes, roddel, en meestal niets ter zake doende toogpraat over onderwerpen waar men helemaal geen mening over heeft.

Uitgezonderd in verkiezingperiodes, mijden Politici zich meestal van facebook. Diegenen die toch gebruik maken van de 'sociale media' bewegen  zich liever op Twitter, om reden dat die, wegens zijn beperktheid van het aantal berichtkarakters, beter geschikt is voor hun korte slogans en stellingen waar men liefst geen uitleg bij geeft, laat staan dat men met het 'gepeupel' in discussie zou treden.

Sociaal...Het woord doet mij bijna kotsen als ik het hoor uitspreken door diegenen die enerzijds rouwregisters opstarten voor een, niet persoonlijk gekende, wegens zijn/haar media-interessante dode, maar schouderophalend de andere kant opkijken voor de ontelbaren die, meestal in gruwelijke omstandigheden, dagelijks het leven laten als gevolg van het menselijk individualisme, groepsegoisme, nationalisme, en manipulisme.

De feitelijkheid dat facebook af en toe bij verdwijningen en opsporingen ook positief kan gebruikt worden kan echter geen verantwoording zijn voor het 'oneigenlijk' gebruik welke het zo populair maakt.   

Neen, 'sociaal' betekent voor mij heel wat anders dan het cocoonachtig, individueel, al dan niet onder dekking van, een schuilnaam, communiceren met zelfgekozen zogenaamde 'vrienden' welke die bepaling hoofdzakelijk verdienen omdat ze 'tot jouw groep' 'interessesfeer' of' 'gelijkgestemden' behoren. Dat noem ik niet 'sociaal', maar (vrijblijvend) 'groepsindividualisme'.

Mensen zijn van nature weliswaar biologisch (noodzakelijkerwijs) sociaal, maar psychisch zijn ze dat helemaal niet. In tegenstelling tot de (andere) in sociale groepen levende diersoorten, zijn zij individualistisch, egoïstisch, en egocentrisch. Enkel de drang tot 'overleven', wat de laatste paar eeuwen geëvolueerd is tot het streven naar succes, bezit en welstand, dwingt hen enigszins tot 'sociaal zijn.. Tot hoever dat 'sociaal zijn' strekt, zowel de mate waarin, de selectiviteit van, en de actieradius waarbinnen (groep, land, wereld), is dan weer afhankelijk van de sterkte van zijn natuurlijk individualisme, en het inzicht dat het overleven van het individu en zijn nakomelingen juist afhankelijk is van zijn sociaalvoelendheid.

Maar in de hedendaagse mondiale maatschappij, geldt dit niet enkel tegenover zijn omgeving maar veel meer van zijn wereldwijd 'sociaal zijn'. En het is twijfelachtig of wij ooit tot dat besef komen...