Over Tax-Shift, belastingsverlaging en 'ontvetting'

Heel wat politici, daarbij gretig gevolgd door de media, slaan ons met de regelmaat van de klok om de oren met de bewering dat wij veel te veel belastingen betalen.

De draagwijdte van het begrip 'veel' en 'te veel' is echter in grote mate afhankelijk van de mate van bewustzijn over wat en hoeveel wij daar voor terugkrijgen. Bovendien is de sociale- economische- en/of leeftijds-bevolkingsgroep waartoe wij behoren eveneens medebepalend voor het 'aanvoelen' dienaangaande.

Zoals in nog meerdere landen, zijn in de loop der tijden de beleidvoerders bijzonder inventief geweest bij het belasten van individueel inkomen en waardevermeerdering, ten eindede al dan niet noodzakelijke gemeenschappelijke infrastructuur en dienstverleningen te bekostigen. Niet enkel de belasting op roerend en onroerend inkomen, en/of op bezit en waardevermeerdering, maar ook via btw en allerlei accijnzen en taksen wordt de burger daarbij zelfs op zijn uitgaven aangeslagen. En dan hebben we het nog niet eens over allerlei milieu-, mobiliteit- en personeelsgerelateerde  taksen, enz...Ten slotte zijn er ook nog de sociale zekerheidsbijdragen die wij als werknemer en werkgever ophoesten, alsook de bijdragen die wij allen voor onze ziekteverzekering betalen.

Dat alles tezamen zijn 'de belastingen' die wij aan 'de staat' betalen. De staat, welke in feite 'de gemeenschap' dus wij allemaal zijn. Dat wij als belastingbetaler dan ook allen aandeelhouder van deze  staat zijn, schijnt menigeen nogal eens te vergeten (of gewoonweg niet te beseffen)

Dat de beheerders van dat gemeenschappelijk vermogen, inkomsten en uitgaven, zo niet meestal, dan toch niet steeds naar behoren van hun taak kwijten, mag nog geen reden zijn om, zoals tegenwoordigde trend is, alle heil in belastingsvermindering te zien. Tenzij wij als aandeelhouders ons willen tevreden stellen met minder 'dividenden' natuurlijk...

De invulling van het stilaan befaamd wordend begrip 'Tax-Shift' is afhankelijk van welke hoek dit gebeurd. Dat het dient te gaan over een vermindering van de werkgeversbijdragen, dus belasting betaald door de bedrijven met personeel, (die dat uiteraard via hun productverkoopsprijs aan de consument doorrekent) kan vrijwel iedereen mee instemmen. Het heeft dat dit de concurrentiehandicap met het buitenland verbetert, en bijgevolg dus ook de werkgelegenheid ten goede komt.

Hoe dan ook, het deel 'shift' in het begrip, betekent het 'verschuiven' van de belasting...naar andere 'betalers'. En zoals het rechtvaardigheidsbeginsel vereist wordt hier (vooral door links) naar de groot-vermogenden gekeken, die traditiegetrouw via allerlei (juist voor hen uitgedachte) al dan niet legale constructies, weinig, of in sommige gevallen, vrijwel géén belastingen betalen op het grootste deel van hun inkomen. De bewindvoerders maken zich sterk daar een mouw kunnen aan te passen, al blijkt uit voorbeelden uit het buitenland dat deze hoop meestal op uitgestelde ontgoocheling uitdraait.

In de centrumrechtse én rechtse hoek weet men dat het heel wat realistischer is om de gederfde inkomsten te compenseren via lineaire taksen, accijnzen en btw. Dat daardoor het aandeel van de 'herverdelende' personeninkomstenbelasting in de totale belastingaanslag wordt verminderd, en men dus, al naar gelang men minder inkomen heeft, men procentueel steeds meer belasting betaalt, en vise versa, verzwijgt men wijselijk.

Terwijl N-VA voor het grootste deel de verhoging van de lage btw-voeten van 6 en 8% viseert, zegt Open VLD helemaal geen btw-verhogingen te willen. Wat CD&V hierbij al dan niet wilt,is eigenlijk niet relevant, gezien deze partij haar uiteindelijk standpunt toch steeds afhankelijk maakt al naar gelang haar coalitiepartners dat aanvaardbaar vinden.

Zoals de indexspring, de indexering van de huren, de aversie om de grote vermogenswinsten en de bedrijfswagens aan te pakken, de verhogingen bij het openbaar vervoer, het onderwijs, de kinderopvang, de elektriciteit- en waterfactuur, en de zorgverzekering, tonen ook de belastingsvermindering voor uitsluitend de loontrekkenden aan dat de rekening van de Tax-Shift waarschijnlijk en hoofdzakelijk aan de zwakkeren en dus minst weerbarstigen in onze samenleving gepresenteerd zal worden.

Als men het heeft over 'de staat ontvetten' besparingen, en efficiënter bestuur, dan heeft men het in de eerste plaats over diegenen die afhankelijk zijn van die staat: nl. de gepensioneerden, langdurig zieken, gehandicapten, werklozen, schoolverlaters, vrijwilligers, en thuiswerkende ouders zonder loon.

Als gevolg van 'de kracht van de verandering' mag zeker dààr niets meer van vet aanhangen...toch?   

©RVP-2015